تست مصرف استات

تست مصرف استات برای افتراق باکتری ها بر اساس توان مصرف استات به عنوان منبع کربن می باشد که غالبا برای افتراق بین گونه های شیگلا از اشریشیا استفاده می شود.

اساس تست:

باکتری هایی که توان مصرف سدیم استات را به عنوان منبع کربن دارند با ایجاد شرایط قلیایی در محیط ، معرف محیط را از رنگ سبز به آبی تغییر میدهند

روش انجام تست:

توسط آنس سر سوزنی باکتری ها را در محیط کشت استات آگار کشت می دهیم (توجه به این نکته مهم است که کشت از محیط جامد باید انجام بگیرد)

محیط استات را در دمای ۳۵-۳۷ درجه سانتیگراد برای حداکثر ۷ روز می توان نگه داری نمود.

نتایج مورد انتظار:

مثبت: محیط قلیایی شده و آبی رنگ می گردد که ناشی از مصرف استات می باشد مثل اشریشیا کلای

منفی: عدم رشد باکتری و یا عدم تغییر رنگ محیط مثل شیگلا سونئی

محدودیت ها:

برخی از سویه های اشریشیا، استات را با سرعت پایین مصرف می نمایند که منجر به پیدایش جواب منفی کاذب می گردد.

مطالب مرتبط:  روش دیسک دیفیوژن در تست آنتی بیوگرام – روش تعیین حداقل غلظت ممانعت کنندگی (M.I.C) – روش تعیین حداقل غلظت کشندگی (M.B.C)