آنتی ژن رتریوال در تکنیک ایمونوهیستوشیمی

آنتی ژن رتریوال (Antigen Retrieval)

شناسایی بسیاری از آنتی ژن ها را می توان به وسیله معرف های بازیابی آنتی ژن ها به طور چشمگیری بهبود بخشید. این فرآیند با شکستن پیوندهای متقابل بین پروتئین ها که توسط فیکس کردن با فرمالین تشکیل شده، انجام می شود.

اساس تکنیک ایمونوهیستوشیمی بر واکنش آنتی ژن-آنتی بادی اختصاصی استوار است و به تکنیکی حیاتی در بسیاری از آزمایشگاه های پزشکی، تحقیقاتی و بالینی تبدیل شده است.

برای اطلاع از انواع آنتی بادی های موجود و دریافت مشاوره رایگان در مورد مسیر های سیگنالینگ انواع آنتی بادی ها اینجا کلیک کنید

مراحل انجام آنتی ژن رتریوال

روش اعمال گرما

این تکنیک‌ها شامل روش اعمال گرما برای زمان های مختلف بر روی مقاطع بافتی فیکس شده با فرمالین در محلول آبی (که معمولاً به عنوان محلول بازیابی یا همان رتریوال نامیده می‌شود) است و روشی دیگر که از هضم آنزیمی برای بازیابی آنتی ژن استفاده می شود که به آن بازیابی اپیتوپ پروتئولیتیک گفته می شود.

مایکروفر جزو پرکاربردترین وسایل برای گرما دادن به نمونه ها است. از دیگر وسایل نیز می توان به استفاده از اتوکلاو و حمام آب اشاره کرد. معمولا ۲۰ دقیقه گرمایش بهترین نتیجه را می دهد و خنک کردن نمونه ها معمولاً باید حدود ۲۰ دقیقه به طول انجامد.

بافر سیترات با pH 6 پر کاربرد ترین محلول بازیابی آنتی ژن است و برای اکثر آنتی بادی ها مناسب می باشد.
TRIS-EDTA  با pH 9 و EDTA با pH 8 دومین محلول های بازیابی پر استفاده هستند. پروتئیناز K معرف هضم آنزیمی موثر برای آنتی ژن های غشایی مانند اینتگرین، CD31، VWF  و غیره است.

مطلب پیشنهادی: تکنیک ایمونوسیتوشیمی – تکنیک ایمونوهیستوشیمی IHC – تکنیک وسترن بلات

بازیابی اپیتوپ پروتئولیتیک

روش‌های بازیابی اپیتوپ پروتئولیتیک (مانند استفاده از پروتئیناز k، تریپسین، کیموتریپسین، پپسین، پروناز و پروتئازهای مختلف دیگر)  نیز برای بازگرداندن واکنش‌پذیری آنتی‌ژن‌های بافتی با درجات مختلف موفقیت گزارش شده‌اند. با این حال، استفاده از روش هضم آنزیمی ممکن است برخی از اپیتوپ ها و مورفولوژی بافت را از بین ببرد. بنابراین غلظت بهینه آنزیم و زمان انکوباسیون باید آزمایش شود.

استفاده ترکیبی از روش های بازیابی پروتئولیتیک و گرما رویکردی جایگزین برای بازیابی آنتی ژن ها در صورت عدم کارایی روش های دیگر است. این روش به ویژه هنگام شناسایی دو یا چند آنتی ژن به طور همزمان مفید است.

بهبود نفوذ آنتی بادی نیز برای رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی مقاطع بافتی پارافینی و فروزن بسیار مهم است. Triton X-100 محبوب ترین معرف برای بهبود نفوذ آنتی بادی برای ایمونوهیستوشیمی است. با این حال، برای استفاده از آنتی ژن های غشایی مناسب نمی باشد زیرا تریتون X-100 غشاها را تخریب می کند.

برخی از محققان روش انجماد و ذوب را برای بهبود نفوذ آنتی بادی ترجیح می دهند. بوروهیدرید سدیم (۱٪ در بافر فسفات) نیز به طور گسترده برای بازیابی آنتی ژن ها، به ویژه در بافت فیکس شده در گلوتارآلدئید برای کاهش پیوندهای گلوتارآلدئید استفاده می شود.

مطالب مرتبط: آنتی بادی ها در تست های آزمایشگاهی – تولید آنتی بادی های پلی کلونال – تکنیک الایزا – تکنیک وسترن بلات
خدمات مرتبط: انجام تکنیک وسترن بلات و الایزا با بانکی غنی از انواع آنتی بادی – انجام خدمات ایمونوهیستوشیمی و ایمونوسیتوشیمی با بانکی غنی از انواع آنتی بادی