اثرات رتینوپاتی در مدل دیابتی بر تغییرات فاکتورهای عروقی و التهابی همراه با مطالعات فارماکودینامیک

رتینوپاتی دیابتی (Diabetic Retinopathy) عارضه‌ای ناشی از دیابت است که علت اصلی آن تغییرات در رگ‌های خونی می ­باشد. آسیب عروق خونی در شبکیه، باعث نشت مایع یا خون شده یا منجر به رشد عروقی شکننده و کلاف مانند شده و نهایتا با تخریب شبکیه، تصویری که شبکیه به مغز می‌فرستد تار می‌شود.

رتینوپاتی دیابتی یکی از علل اصلی کاهش دید است و کسانی که دیابت درمان نشده دارند ۲۵ برابر احتمال بیشتری برای کوری نسبت به افراد عادی دارند. شواهد روزافزون حاکی از آن است که التهاب به عنوان یک عامل مهم در ایجاد رتینوپاتی دیابتی نقش دارد. بسیاری از سایتوکاین ها و کموکاین ­های التهابی در نمونه ­های سرم و چشم (زجاجیه و زلالیه) از بیماران دیابتی مبتلا به رتینوپاتی دیابتی افزایش می ­یابد. نقش التهاب و آنژیوژنز در پاتوژنز رتینوپاتی دیابتی به طور گسترده پذیرفته شده است.

جهت مشاوره رایگان با مشاورین شرکت بافت و ژن پاسارگاد تماس بگیرید
۰۲۱۶۶۱۲۱۹۸۳

 با این حال، برخی از جنبه­ های بیماری­ زا و پاتولوژی رتینوپاتی دیابتی هنوز نیاز به بررسی دقیق دارد. چندین مولکول التهابی از جمله ICAM-1، TNF-α، IL-1 و COX-2 که توسط سلول­ های التهابی فعال شده، آزاد می شوند، نقش عمده ­ای در تخریب مویرگ­ های شبکیه دارند. VEGF یک عامل مهم در فرآیند پاتوفیزیولوژیک رتینوپاتی دیابتی است. هیپوکسی و هایپرگلیسمی ممکن است منجر به تنظیم مثبت VEGF شود که ممکن است منجر به افزایش نشت عروق شود. شواهد زیادی وجود دارد که نشان دهنده اثربخشی درمان ضد VEGF در این بیماری است. در حال حاضر، بواسیزوماب (bevacizumab)، افلیبرسپت (aflibercept)، کانبرسپت (conbercept) و پگاپتانیب سدیم (pegaptanib) در مطالعات بالینی به عنوان داروهای ضد VEGF برای درمان رتینوپاتی دیابتی مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) می‌توانند با مهار بیان عوامل التهابی و واسطه‌های داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی برای کنترل واکنش التهابی شبکیه، آسیب به شبکیه رتینوپاتی دیابتی را کاهش دهند.

جهت مطالعه دیگر موضوعات پایان نامه کلیک کنید

موضوعات پیشنهادی پایان نامه