ملانوم بدخیم نوعی سرطان پوست نسبتاً تهاجمی است. هنگامی که به موقع تشخیص داده شود، معمولاً فقط با برداشتن بافت سرطانی و جراحی قابل درمان است، اما این نوع سرطان با ایجاد متاستاز، اغلب به مناطق دیگر بدن گسترش می یابد.
در حال حاضر، ضخامت تومور و وجود زخم برخی از عوامل پیش آگهی شناخته شده به عنوان شاخص ملانوم هستند. کشف نشانگرهایی برای ارزیابی دقیق‌تر ملانوما برای توسعه درمان‌های مناسب ضروری می باشد. اعتقاد بر این است که «گفتگوی متقابل» بین سلول‌های سرطانی و سلول‌های استرومایی اطراف، پیشرفت سرطان را از طریق مکانیسم‌های مختلف تنظیم می‌کند. فیبروبلاست های سرطانی نقش کلیدی در پیشرفت سلول های سرطانی دارند. همچنین گزارش شده است که اگزوزوم ها، نوعی وزیکول کوچک تولید شده توسط فیبروبلاست های سرطانی نقش مهمی در پیشرفت سرطان دارند.
یک گروه تحقیقاتی به سرپرستی ناهو فوجی و هیساشی موتومورا از دانشکده پزشکی دانشگاه متروپولیتن اوزاکا در ژاپن، تأثیر اگزوزوم‌های مشتق شده از فیبروبلاست های سرطانی را بر رشد سلول‌های ملانوما بدخیم بررسی کردند. این گروه دریافتند که پروتئین های بین غشایی CD9 و CD63 عمدتاً در اگزوزوم های مشتق از فیبروبلاست های سرطانی وجود دارد و در بین اگزوزوم ها، پروتئین های +CD9 رشد سلول های ملانوما بدخیم را مهار می کند. فوجی افزود: “به عنوان یک جراح پلاستیک، معمولاً برای سرطان پوست درمان جراحی را انجام می دهم، اما مدت زیادی است که می خواهم روش های درمانی دیگر را مطالعه کنم.” این مطالعه نشان می‌دهد که اگزوزوم‌های +CD9 رشد ملانوم بدخیم را مهار می‌کنند، اگزوزوم‌های +CD9 مثبت می توانند نشانگر مفیدی برای ارزیابی درجه بدخیمی ملانوم باشند.
