اثرات افزایشی یا کاهشی هورمون های مختلف بر پذیرش اندومتر در مرحله لانه گزینی (implantation window)
یکی از فرآیندهای کلیدی برای ایجاد یک بارداری موفق، لانه گزینی جنینی در اندومتر است، اندومتر بافت مخاطی است که داخل رحم را می پوشاند.
برای لانه گزینی موفق جنین، دو فاکتور ضروری مورد نیاز است
- جنین سالم
- آندومتر آماده برای دریافت جنین
لانه گزینی شامل ارتباطات پیچیده بین جنین و ماتریکس آندومتر است. آندومتر انسان برای یک دوره زمانی خاص (Implantation window) پذیرای جنین است. پروژسترون و استروژن هورمون های استروئیدی هستند که مسئول تنظیم مرحله لانه گزینی اند.
جهت مشاوره رایگان با مشاورین شرکت بافت و ژن پاسارگاد تماس بگیرید
۰۲۱۶۶۱۲۱۹۸۳
پروژسترون باعث ایجاد تغییراتی در مسیرهای سیگنالینگ می شود که منجر به آماده شدن آندومتر برای پذیرش جنین می شود. گیرنده های استروژن α و β و گیرنده های پروژسترون A و -B در اپیتلیوم و استرومای اندومتر انسان بیان می شوند. گیرنده های استروژن بیشتر اثر بیولوژیکی استروژن ها را با تعامل با DNA اختصاصی و سایر پروتئین های واسطه تنظیم می کند، در حالی که سیگنال دهی ER و PR در طول لانه گزینی از طریق فاکتورهای پاراکرین و اتوکرین با واسطه فاکتورهای رشد و همچنین سایتوکاین ها انجام می شود.
علیرغم وجود انبوهی از مطالعات در مورد نقش هورمون های استروئیدی و گیرنده های آن ها در سطح آندومتر،دانش در مورد بیان پروتئین و توزیع بافت آنها همراه با افزایش و یا کاهش هورمونها در طول لانهگزینی (روزهای ۰-۵) در انسان محدود است، بنابراین این موضوعات می تواند در تحقیقات بیولوژی تولیدمثل به عنوان طرح پژوهشی برای پایان نامه دانشجویان و محققان در نظر گرفته شود.
جهت مطالعه دیگر موضوعات پایان نامه کلیک کنید
