شناسایی بیومارکرها و تغییرات در سیگنال دهی آن ها در درمان مردان و زنان نابارور

با وجود پیشرفت­ های پیچیده در تشخیص و درمان ناباروری، تقریباً ۲۰ درصد از زوج ­ها در سنین باروری برای باردار شدن به تکنیک­ های کمک باروری نیاز دارند. علت ۳۰ درصد ناباروری ­ها هنوز ناشناخته است و کمتر از ۵۰ درصد از زوج ­ها در هر دوره درمانی با استفاده از روش ­های پیشرفته کمک باروری باردار می ­شوند.

هیچ بیومارکر اختصاصی برای تعیین علل و پیامدهای ناباروری وجود ندارد. در نتیجه، این وضعیت منجر به عملکرد نامناسب بسیاری از روش ­های تشخیصی و درمانی با نتایج کمتر مطلوب می شود. خوشبختانه معرفی بیومارکر های اختصاصی تر و حساس تر با روش های کمتر تهاجمی منجر به تشخیص زودهنگام و درمان موثر اکثر بیماری ها شده است. استفاده از تکنیک های جدید مانند ژنومیکس، پروتئومیکس، ترانس کریپتومیکس، متابولومیک، microarray چندین بیومارکر بالقوه را در چهار سطح پایه زیست‌شناسی سلولی شامل DNA، RNA، پروتئین و متابولیت‌ها برای تشخیص و درمان زودهنگام بیماری‌ها فراهم کرده است. باروری و ناباروری نیز از این پیشرفت دور نمانده است.

اکثر تحقیقات در مورد تولیدمثل انسان و ناباروری با هدف افزایش تعداد تولد و سلامت جنین و مادر بدون در دسترس بودن نشانگر های زیستی یا بیومارکر های حساس، خاص و غیر تهاجمی‌ محقق نمی‌شوند. علاوه بر این، درمان موثر ناباروری مردان و یا زنان به شناسایی طیف وسیعی از بیومارکر ها برای نشان دادن اطلاعات دقیق در مورد ذخیره تخمدان، پاسخ تخمدان به پروتکل‌های تحریک، تعداد و کیفیت تخمک‌ها در طول تحریک، کیفیت اسپرم، بستگی دارد.

جهت مشاوره رایگان با مشاورین شرکت بافت و ژن پاسارگاد تماس بگیرید
۰۲۱۶۶۱۲۱۹۸۳

اکثر بیومارکر ها بر اساس معیارهای مورفولوژیکی غدد جنسی، سلول های جنسی و جنین­ ها هستند. چندین مطالعه همبستگی ضعیفی را بین پیامد های بالینی و عملکردی با نتایج ارزیابی‌ های مرسوم باروری را نشان داده‌اند. به عنوان مثال، معیارهای اسپرم شامل غلظت، تحرک و مورفولوژی به خوبی به عنوان نشانگر های زیستی برای تجزیه و تحلیل مایع منی پذیرفته شده و نشانگر های زیستی خط اول در ارزیابی باروری مردان است، اما در تعداد زیادی از مردان نتایج این بیومارکرها با عملکرد و توانایی باروری در تضاد بوده است. این بدان معناست که بسیاری از مردان بارور با ناهنجاری شدید در مایع منی یا بالعکس بسیاری از مردان نابارور ظاهراً نتایج طبیعی خواهند داشت. علاوه بر اینکه شناسایی و تغییرات در مکانیسم سیگنال دهی بیومارکر ها در درمان بیماری هایی همچون POI، ناباروری زنان و مردان نقش بسزایی دارد، حتی می تواند در تشخیص زودهنگام بیماری ها و جلوگیری از بروز آن ها موفقیت آمیز باشد. برای مثال Anti-Mullerian hormone)AMH) توسط سلول های گرانولوزای فولیکول ­های در حال رشد تولید می­ شود. سطوح AMH در بیماران POI می تواند زنان با فولیکول­ های پایدار در تخمدان­ ها را شناسایی کند. همچنین AMH می­ تواند در تشخیص بیماران POI با جمعیت فولیکولی از بیماران بدون فولیکول تخمدان یا تعداد کمی از آن مفید باشد.

جهت مطالعه دیگر موضوعات پایان نامه کلیک کنید

موضوعات پیشنهادی پایان نامه