کاربرد های تکینک FISH در تحقیقات بالینی نوین
تکینیک FISH یا (Fluorescence In Situ Hybridization)
به گزارش واحد پاتولوژی هیستوژنوتک تکنیک FISH یک روش تشخیص ماکرو مولکولی است که به عنوان یک پدیده جدید در زمینه سیتولوژی در نظر گرفته می شود. در ابتدا این تکنیک به عنوان یک ابزار نقشه برداری فیزیکی برای ترسیم ژن ها در کروموزوم ها مورد استفاده قرار می گرفت. اما بعدها دقت و تطبیق پذیری آن در تحقیقات بیولوژیکی و پزشکی مورد توجه واقع شد.
این تکنیک از نظر بصری، ارتباط روشنی را بین آنالیز DNA و تحقیقات کروموزومی فراهم می کند. FISH از یک پروب DNA با قابلیت ترکیب شدن تشکیل شده است، که می تواند به طور مستقیم یا غیر مستقیم علامت گذاری شود. در صورت علامت گذاری مستقیم، از نوکلئوتیدهای فلورسنت استفاده میشود، در حالی که در علامت گذاری غیرمستقیم، این پروب ها به مولکول های ریپورتری که بعدا توسط آنتی بادی های فلورسنت یا سایر مولکول های ترکیب شونده مورد شناسایی قرار می گیرند، متصل می شوند.
از FISH برای تشخیص ناهنجاری های ژنتیکی، تعداد کروموزومها در یک سلول، شناسایی نقص قسمتی از کروموزوم و یا کل کروموزوم استفاده می شود. همچنین در برنامه های مختلف تحقیقاتی مانند نقشه برداری از ژن یا شناسایی انکوژن های جدید نیز کاربرد دارد.
به عنوان مثال، یکی از کاربردهای تکنیک فیش در کارهای تحقیقاتی شناسایی سلول های تمایز یافته به سلول های زایا می باشد. در این روش می توان با استفاده از پروب های X و Y نشان داد که سلول بنیادی دیپلوئید به سلول زایای هاپلوئید تمایز یافته است.
تصویر A هسته سلول بنیادی را نشان می دهد که با DAPI رنگ آمیزی شده و در معرض پروب های X و Y قرار گرفته است. در این تصویر فلش آبی هسته سلول، فلش قرمز کروموزوم Y و فلش سبز کروموزوم X را نشان می دهد. تصویر B سلول بنیادی تمایز یافته به اسپرم است. همانطور که در این تصویر مشاهده می شود اندازه هسته سلول نسبت به تصویر A کوچکتر شده و سلول از حالت دیپلوئید به هاپلوئید تغییر ماهیت داده است. در این تصویر نیز فلش آبی هسته و فلش قرمز وجود کروموزوم Y را نشان می دهد.
