ارتباط بین پلی مورفیسم های ژنتیکی و بیماری های قلبی عروقی

شیوع روز افزون بیماری های قلبی عروقی به یک معضل جهانی تبدیل شده است. بیماری های قلبی عروقی ناشی از عوامل مختلفی از جمله چاقی، فشار خون بالا، دیابت و سبک زندگی ناسالم می باشد است. همچنین رژیم غذایی پرچرب، سیگار کشیدن و الکل همگی می توانند در افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی نقش داشته باشند.

اما در کنار این عوامل نتایج مطالعات متعدد نشان می دهد که علت و پاتوژنز بیماری های قلبی عروقی پیچیده تر و شامل یک اختلال چند عاملی ناشی از عوامل محیطی و ژنتیکی است از این رو در سال های اخیر موضوع دخالت متغیر های ژنتیکی و خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی از مباحث مهم در حوزه های تحقیقات علوم پزشکی به شمار می رود و طی دهه گذشته تحقیقات متعددی برای شناسایی تغییرات ژنتیکی دخیل در ایجاد بیماری های قلبی عروقی انجام شده است.

ارتباط بین پلی مورفیسم و بیماری های قلبی عروقی

نتایج مطالعات قبلی نشان داده اند که علاوه بر سبک زندگی ناسالم، ناهمگونی و پلی مورفیسم های ژنتیکی هم پتانسیل ایجاد بیماری های قلبی عروقی را دارند بیماری کرونری قلب، هیپرتونی و ترومبوفیلی نمونه‌هایی از این اختلالات هستند که نشان داده شده است که از ترکیبی از جهش‌های ژنتیکی و عوامل محیطی ایجاد می‌شوند حدود ۹۹.۵ درصد از ژنوم انسان حفظ شده است و مشترک است و در بخش باقی مانده از ژنوم، از فردی به فرد دیگر تنوع وجود دارد اگر این واریانت ها با فراوانی بیش از ۱% در جمعیت وجود داشته باشند، به آن ها پلی مورفیسم ژنتیکی گفته می شوند اما اگر واریانت ها کمتر از ۱ درصد باشند، جهش ژنتیکی محسوب می شوند.

پلی مورفیسم های ژنتیکی می توانند به دلایل مختلفی رخ دهند. گاهی اوقات، این پلی مورفیسم های ژنتیکی ممکن است در نتیجه تصادف و یا گاهی ممکن است در نتیجه عوامل خارجی مانند تشعشع باشد صرف نظر از منبع، پلی‌مورفیسم‌های ژنتیکی مهم هستند زیرا می‌توانند به عنوان نشانگر بیماری عمل کنند و گاهی نیز می‌توانند توضیحی برای تغییرات پاسخ بیماران به داروهای مختلف ارائه دهند.

جهت مشاوره رایگان با مشاورین شرکت بافت و ژن پاسارگاد تماس بگیرید
۰۲۱۶۶۱۲۱۹۸۳

فاکتور های التهابی و بیماری های قلبی عروقی

نقش التهاب در ایجاد بیماری های قلبی عروقی به خوبی شناخته شده است فاکتور های التهابی مانند IL-6 و TNF که به عنوان مهمترین مارکرهای التهابی شناخته می شوند در بیماران قلبی عروقی به طور فزاینده ای افزایش می یابد نتایج مطالعات نشان داده است که پلی مورفیسم C174G که باعث تغییر در بازهای نوکلئوتیدی از گوانین به سیتوزین در موقعیت ۱۷۴ در ناحیه پروموتر ژن IL-6 می شود که رونویسی IL-6 را تحت تأثیر قرار می دهد و سبب افزایش بیان این فاکتور التهابی می شود همچنین نشان داده شده است که پلی مورفیسم Gly972Arg که در نتیجه جایگزینی بین باز های گلایسین و آرژنین (جایگزینی های GGG↔ AGG) در کدون ۹۷۲ (G972R) رخ می دهد نقش مهمی در وقوع دیابت نوع ۲ دارد.

پلی مورفیسم ها چگونه بر پاسخ به داروها تأثیر می گذارند؟

پلی‌مورفیسم‌های تک نوکلئوتیدی (SNPs) نوعی تنوع ژنتیکی هستند که اخیراً به طور فزاینده‌ای مورد بررسی قرار گرفته‌اند. SNP ها واریانت های DNA هستند که در اثر تغییرات در یک باز نوکلئوتیدی ایجاد می شوند. SNP ها می توانند تغییراتی مانند تغییرات غیرکدکننده ایجاد کنند، که می تواند اسیدهای آمینه را تغییر دهد و بیان ژن های موثر بر ایجاد بیماری های قلبی عروقی را افزایش دهد تغییرات بین فردی در پاسخ به درمان دارویی اغلب یک چالش در روند درمان ایجاد می کند. تخمین زده می شود که ژنوم یک فرد معمولی از ۱۴ میلیون SNP تشکیل شده است. هر SNP منبع دائمی از تنوع در پاسخ بیمار به داروها است.

پلی مورفیسم ها می توانند بر نحوه واکنش بدن به داروها تأثیر بگذارند. این تغییرات می توانند بر فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک داروها تأثیر بگذارند.

فارماکوکینتیک به سرعت حرکت دارو در سراسر بدن اشاره دارد. این شامل جذب، توزیع و متابولیسم دارو است.

فارماکودینامیک به چگونگی پاسخ گیرنده ها، کانال های یونی و سایر اهداف مختلف به داروها اشاره دارد.

تغییرات پلی مورفیسم در ژن های کدکننده آنزیم های متابولیزه کننده، ناقل های دارو و همچنین مکان های هدف می تواند بر نحوه واکنش دارو در بدن بیمار تأثیر بگذارد.

به عنوان مثال، پلی مورفیسم در ژن CYP2D6 می تواند بر نحوه متابولیسم داروهای استاتین تأثیر بگذارد. استاتین ها گروهی از داروهای هستند که برای کاهش کلسترول LDL، یا کلسترول “بد”، در خون استفاده می شوند.

در افراد با ژن CYP2D6 “متوسط”، استاتین ها به طور معمول به طور موثری متابولیزه می شوند. با این حال، در افراد با ژن CYP2D6 “کند”، استاتین ها ممکن است به طور کامل متابولیزه نشوند. این امر می تواند منجر به افزایش سطح استاتین در خون شود، که می تواند خطر عوارض جانبی مانند آسیب کبدی را افزایش دهد.

در افراد با ژن CYP2D6 “سریع”، استاتین ها ممکن است خیلی سریع متابولیزه شوند. این امر می تواند منجر به کاهش سطح استاتین در خون شود، که می تواند اثربخشی دارو را کاهش دهد.

نتایج یک مطالعه که تأثیر پاسخ دارویی را بین افراد مورد بررسی قرار داده است، مشخص کرد که عوامل ژنتیکی بین ۲۰ تا ۹۵ درصد در پاسخ به دارو تاثیر می گذارند.

پلی مورفیسم، بیماری های قلبی عروقی و پژوهش های پیش رو

بیماری های قلبی عروقی که شیوع و میزان مرگ و میر بالایی در سطح جهانی دارند باید به طور مستمر با تمرکز بر پیش بینی خطر، پیشگیری از بیماری و همچنین بهبود استراتژی های درمانی مورد توجه قرار بگیرند در این بین شناسایی و توجه به پلی مورفیسم های ژنتیکی و هدف قرار دادن آنها به عنوان موضوعی جذاب در تحقیقات علوم پزشکی تبدیل شده است گزارش کردند که پیشرفت‌های فعلی در ژنومیک بیماری‌های قلبی عروقی فرصت‌هایی را برای استفاده از پلی‌مورفیسم‌های ژنتیکی مستعد برای پیشگیری، تشخیص و درمان در آینده ایجاد کرده است.

پلی مورفیسم ها در محیط بالینی مهم هستند زیرا ممکن است آنزیم های کلیدی را که متابولیسم، انتقال و جذب ترکیبات درمانی را کنترل می کنند، تغییر دهند. مطالعه پلی‌مورفیسم‌ها و تأثیر آن‌ها بر داروها فرصتی برای ایجاد درمان‌های فردی بر اساس مشخصات ژنتیکی، گامی به سوی پزشکی شخصی‌سازی شده است.

از آنجایی که پلی‌مورفیسم‌های ژنتیکی همچنان چالش‌ها و فرصت‌هایی را برای پزشکان در درمان بیماران ارائه می‌کنند، ژنوتیپ پلی‌مورفیسم‌های شناخته‌شده باید به طور جامع مورد مطالعه قرار گیرد و باید به طور گسترده برای طرح درمان مورد استفاده قرار گیرد.