اثرات عصاره گیاهی و مکانیسمهای عمل آن در ترمیم بیماری های خود ایمنی
سیستم ایمنی، بدن را به طور مداوم برای یافتن مواد خارجی (“غیر خود”) مانند سلول های سرطانی، باکتری ها، ویروس ها، انگل ها، پروتئین های خارجی و موارد شیمیایی بررسی می کند. در طول یک پاسخ ایمنی طبیعی، لکوترین ها و پروستاگلاندین ها رگ های خونی را گشاد می کنند تا اجزای ایمنی بتوانند به سرعت به ناحیه ای که نیاز به محافظت دارد بروند. افزایش جریان خون باعث تورم، قرمزی و گرما می شود. بنابراین اطلاع درمورد مکانیسم های دفاعی در بدن و نحوی مقابله با آن نیاز به تحقیق توسط دانشجویان و اساتید علاقه مند در این حوزه را خواهان است.
جهت مشاوره رایگان با مشاورین شرکت بافت و ژن پاسارگاد تماس بگیرید
۰۲۱۶۶۱۲۱۹۸۳
دیگرترکیبات پیش التهابی مانند عوامل کموتاکتیک (که به عنوان سیتوکین ها شناخته می شود)، گلبول های سفید خون را فعال می کنند تا حمله به سلول های آسیب دیده و پاتوژن ها را آغاز کنند. همزمان با از بین رفتن پاتوژن ها، دیواره های سلولی و اجزای داخلی آنها نشت می کند و مرحله دیگری از دفاع ایمنی آغاز می شود. سلول های B مسئول تولید آنتی بادی های مخصوص پاتوژن یا سلول مورد حمله هستند و همچنین به ماکروفاژها حضور عوامل بیگانه را هشدار می دهند. مواد شیمیایی (اکسید کننده) که برای از بین بردن پاتوژنها توسط گلبول های سفید خون آزاد می شوند می توانند به طور ناخواسته بر سلول های طبیعی تأثیر بگذارند. سلول های سالم اطراف که تحت تاثیر این پاسخ التهابی قرار گرفته اند سعی می کنند با ترشح پروستاگلاندین های ضد التهابی، آنتی اکسیدان ها، مواد شیمیایی ضد کموتاکتیک و آنزیم ها از خود محافظت کنند. همه این مواد شیمیایی با مواد مخرب آزاد شده توسط گلبول های سفید مقابله می کنند و از آسیب جانبی به بافت سالم محافظت می کنند. زمانی که بدن به طور طبیعی کار کند، سیتوکین های پیش التهابی توسط سیتوکین های ضد التهابی ترشح شده توسط سلول های همسایه سرکوب می شوند و در نتیجه پاسخ التهابی فروکش می کند. در صورتیکه شرایط بدن طبیعی نباشد سیتوکین ها سیگنال دهی نامناسب داشته که منجر به ایجاد بیماری های خود ایمنی یا التهاب مزمن می شود. بسیاری از افراد را در سراسر جهان تحت تاثیر این مکانیسم هستند بطوریکه مطالعه در مورد بیماری های خودایمنی از جمله زمینه های جذاب برای محققان و دانشجویان علوم پایه پزشکی و پزشکی است.
جهت مطالعه دیگر موضوعات پایان نامه کلیک کنید
انواع بیماری های خودایمنی شامل: آرتریت (استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید)، آلرژی، درماتیت آتوپیک، پسوریازیس، آسم، بیماری مزمن انسدادی ریه، بیماری های التهابی روده، استئاتوهپاتیت است. مسیر درمانی رایج برای بیماری های خودایمنی استفاده از داروهای ضدالتهابی کلاسیک گلوکوکورتیکوئیدها و مهارکننده های سیکلواکسیژناز (COX-1 و ۲) است. از طرفی داروهای شیمیایی مهارکننده COX-2 مورد استفاده در بالین منجر به افزایش خطر سکته مغزی در استفاده از داروهای والدکوکسیب و روفکوکسیب و افزایش فشار خون در داروی اتوریکوکسیب شده است. در نتیجه استفاده از گیاهان دارویی راهکار مناسبی برای این دسته از بیماری ها خواهد بود و موضوع مطالعه جذاب و کارآمد برای دانشجویان دکترا و کارشناسی ارشد است. در طول تاریخ از گیاهان دارویی و فرآورده های طبیعی بعنوان ضد التهاب مورد استفاده قرار گرفته است. تحقیقات جدید، استفاده از منابع گیاهی و متابولیت های ثانویه مشتق شده از گیاهان مانند کورستین و کامفرول و رزوراترول که بعنوان مهارکنندههای ضد التهابی مؤثر هستند مورد مطالعه قرار دادند.
در بیماری های خودایمنی، تنظیمکنندههای فاکتور هستهای کاپا بتا (NFkB)، پروستاگلاندینهای پیشالتهابی، آنتیبادی ها و سلولهای T سرکوبگر معیوب بهعنوان عوامل موثر در تنظیمزدایی پاسخ ایمنی شناسایی شدهاند. بررسی هریک از این مکانیسم های درگیر در پاسخ خودایمنی و همچنین تاثیر گیاهان دارویی بر این مسیرها می تواند بعنوان طرح های پژوهشی برای دانشگاهیان و مراکز تحقیقاتی باشد. انواع گیاهانی که در پاسخ خودایمنی و واکنش التهابی موثر خواهند بود شامل: رازک، درمنه، سارساپاریلا، قارچ ریشی، آشواگاندا، گزنه، رحمانیا و کلاهک چینی (Scute) است. علاوه بر این گیاهان مهم دیگری که ممکن است در کاهش التهاب و پاسخ بیش از حد خود ایمنی نقش داشته باشند عبارتند از Boswellia serrata، چای سبز، زنجبیل، زردچوبه، بید سفید، استفانیا و چینی Thunder God Vine خواهد بود.
استفاده از داروهای گیاهی در درمان بیمارهای خودایمنی علاوه بر اینکه هزینه های درمان را کاهش می دهد عوارض جانبی نسبتا کمتری در مقایسه با داروهای شیمیای خواهد داشت. بطوریکه رویکرد توجه به عصاره های گیاهی در درمان بیمارها از لحاظ اقتصادی و رضایت پزشک و بیمار مطلوب خواهد بود.