آنتی بادی
هر آنچه درباره آنتی بادی باید بدانید
هر آنچه درباره آنتی بادی برای یک آزمایش پژوهشی یا انجام پروژه های تحقیقاتی یا پایان نامه ای باید بدانید
می توان از آنتی بادی ها یا پادتن ها به عنوان مهمترین خط دفاعی بدن یاد کرد. اگر به یک بیماری شدید خاص مبتلا شوید تنها موردی که میآ توانند به کمک شما بیایند همین آنتی بادی ها هستند. بنابراین آنتی بادی ها پروتئین های محافظ هستند که به واسطه سیستم ایمنی در پاسخ به حضور یک ماده خارجی به نام آنتی‌ژن بوجود می آیند تا آن ها را شناسایی کرده و به آنها متصل شوند.
از مهمترین آنتی بادی های سیستم ایمنی، «ایمونوگلوبولین G» یا (IgG) است. ایمونوگلوبولین ها (Ig) یا آنتی بادی ها، گلیکوپروتئین هایی هستند که توسط سلول های پلاسما تولید می شوند. آنتی ژن نام علمی چیزی است که یک آنتی بادی تشخیص می دهد. اگر یک آنتی ژن، دارای بخشی (اپی توپ) باشد که با محل اتصال آنتی بادی مطابقت داشته باشد، می تواند متصل شود و پاسخ ایمنی را تحریک کند. سلول‌های B مسئول تولید آنتی‌بادی‌ها هستند. آنتی بادی ها نقش اساسی در محافظت در برابر باکتری ها، ویروس ها و قارچ ها دارند. هنگامی که کمبود این گلیکوپروتئین‌ها وجود دارد، بیماری‌های عفونی عودکننده رخ می‌دهند، علاوه بر این آنتی بادی ها می توانند از چسبیدن باکتری ها به سلول های میزبان جلوگیری کنند. بسیاری از باکتری ها دارای مولکول های سطح سلولی به نام چسبان هستند که آنها را قادر می سازد به سطح سلول های میزبان متصل شوند. این پایبندی برای توانایی این باکتری ها در ایجاد بیماری بسیار مهم است.
ساختار و عملکرد آنتی بادی
آنتی بادی ها گلیکوپروتئین هایی هستند که توسط لنفوسیت های B اختصاصی معروف به سلول های پلاسما ترشح می شوند. همچنین به عنوان ایمونوگلوبولین (Ig1) شناخته می شود، زیرا آنها حاوی یک دامنه ساختاری مشترک هستند که در بسیاری از پروتئین ها یافت می شود، آنتی بادی ها از چهار پلی پپتید تشکیل شده اند. دو نسخه یکسان از هر دو زنجیره سنگین (~55 کیلو دالتون) و سبک (~25 کیلو دالتون) توسط پیوندهای دی سولفیدی و غیرکووالانسی که در کنار هم نگه داشته می شوند و مولکول حاصل اغلب با یک مولکول شماتیک Y شکل، حدود 150 کیلو دالتون نشان داده می شود. بسته به کلاس Ig، حداکثر پنج مولکول ساختاری ممکن است ترکیب شوند تا یک آنتی بادی تشکیل دهند. در پستانداران، پنج کلاس Ig (IgG، IgM، IgA، IgD و IgE) وجود دارد.
CDR ها در آنتی بادی یک سطح پیوسته را تشکیل می دهند و ماهیت این سطح توسط خواص فیزیکوشیمیایی اسیدهای آمینه که در تشکیل آن نقش دارند تعیین می شود. با توجه به تنوع در طول CDR ها، به ویژه CDR1-L و CDR3-H، سطوح CDR دارای توپوگرافی های متنوعی هستند.
تنوع گسترده در ویژگی های اتصال آنتی ژن مستقیماً به این تنوع در سطح CDR مربوط می شود. سطح CDR به طور متوسط مساحت 2800 آنگسترم مربع یا حدود یک سوم کل سطح دامین متغیر (Fv) است.
ناحیه لولا یک توالی40-50 اسید آمینه است که بین DBD و LBD دخالت می کند. این ناحیه شامل توالی‌هایی است که دیمریزاسیون گیرنده و توالی‌های رونویسی مستقل از لیگاند و انتقال هسته‌ای را کنترل می‌کنند. همچنین نشان داده شده است که ناحیه لولا با پروتئین های تنظیم کننده تعامل دارد. به عنوان مثال برای گیرنده استروژن α (ERα)، اتصال پروتئین L7/SPA به این ناحیه باعث افزایش فعالیت آگونیست جزئی تاموکسیفن آنتاگونیست ER می شود.
ناحیه لولا امتدادی از زنجیرهای سنگین بین بخشهای Fab و Fc است. ساختار و موقعیت منحصربه‌فرد آن انعطاف‌پذیری آن را فراهم می‌کند، که برای عملکرد طبیعی آنتی‌بادی‌ها ضروری است (به عنوان مثال، برای اتصال عرضی دو آنتی‌ژن)
کاربرد آنتی بادی در آزمایشگاه های تحقیقاتی
استفاده از آنتی بادی ها برای شناسایی جایگاه آنتی ژن ها در سلول ها و بافت ها از دیرباز یکی از قوی ترین و محبوب ترین ابزارها در زیست شناسی سلولی و مولکولی و رشته های مرتبط از جمله بافت شناسی و پاتولوژی، ژنتیک، فیزیولوژی، بیولوژی تولید مثل و در مجموع علوم پزشکی بوده است.
آنتی بادی، در مجموع کاربرد وسیعی در انواع تکنیک ها و روش های آزمایشگاهی برای تشخیص و درمان و همچنین مراکز تحقیقاتی از جمله دانشگاه ها جهت پژوهش های دانشجویی بویژه دانشجویان رشته های علوم پزشکی دارد.
از مهمترین موارد قابل استفاده آنتی بادی ها
برای بررسی پروتئینی یا آنتی ژنی، میتوان به تکینیک های زیر اشاره کرد:
- روش های آزمایشگاهی ایمونوهیستوشیمی (Immunohistochemistry )
- روش های آزمایشگاهی وسترن بلات یا یا ایمونوبلات Immunoblot (Western blot)
- روش های آزمایشگاهی ایمونوفلورسانس (Immunofluorescence )
- روش های آزمایشگاهی ایمونو فلوسیتومتری (Flow Cytometry)
- روش های آزمایشگاهی الایزا (Sandwich ELISA)
- ردیابی آنتی ژن – آنتی بادی در حیوانات آزمایشگاهی
زمانی که فرد مطمئناً بداند که آنتی ژن در کدام سلول ها و سپس در کدام اندامک ها قرار دارد، اطلاعات مهمی در مورد آنتی ژن و عملکردهای بالقوه آن به دست می آورد. آنتی بادی ها معرف های کلیدی هستند که موفقیت هر روش سنجش ایمنی به آن بستگی دارد. آنتی بادی ها می توانند پلی کلونال یا مونوکلونال باشند. با این حال آنتی بادی های مونوکلونال سودمندتر از آنتی بادی های پلی کلونال هستند . ایمونواسی همان روشهای بیوآنالیتیکی است که در آن کمیت آنالیت به واکنش یک آنتی ژن (آنالیت) و یک آنتی بادی بستگی دارد. در واقع زمانی استفاده می شود که غلظت نامعلومی از یک آنالیت در نمونه نیاز به اندازه گیری کمی دارد. ایمونواسی به طور گسترده در بسیاری از زمینه های مهم تجزیه و تحلیل دارویی مانند تشخیص بیماری ها، نظارت بر داروهای درمانی، فارماکوکینتیک بالینی و صنایع دارویی استفاده می شود
آنتی بادی مونوکلونال چیست؟
به جمعیت همگنی از آنتی بادی ها اطلاق می شود که توسط یک کلون منفرد از سلول های B پلاسما تولید می شوند. این بدان معناست که کلون سلول B پلاسما که نوع خاصی از آنتی بادی مونوکلونال را تولید می کند، از یک سلول B پلاسما اجدادی مشترک منشاء می گیرد. آنتی بادی های مونوکلونال فقط می توانند یک اپی توپ خاص روی آنتی ژن را تشخیص دهند و به آن متصل شوند. بنابراین، این آنتی بادی ها می توانند برای شناسایی وجود ارگانیسم خاصی که باعث بیماری میزبان می شود، استفاده شوند. بنابراین، مونوکلونال انتی بادی ها بیشتر به عنوان عامل درمانی استفاده می شوند.
آنتی بادی های پلی کلونال چیست؟
به مخلوطی از مولکول های ایمونوگلوبولین اطلاق می شود که علیه یک آنتی ژن خاص ترشح می شوند؛ هر آنتی بادی اپی توپ های متفاوتی را تشخیص می دهد. این بدان معناست که آنتی بادی های پلی کلونال ترکیبی ناهمگن از آنتی بادی ها هستند. هر نوع آنتی بادی در مخلوط از کلون خاصی از سلول های B پلاسما منشاء می گیرد. بنابراین، تولید آنتی بادی های پلی کلونال از کلون های متعددی از سلول های B پلاسما استفاده می کند. آنتی بادی های پلی کلونال به چندین اپی توپ از همان آنتی ژن متصل می شوند. این باعث افزایش ظرفیت تشخیص یک آنتی ژن خاص می شود.
آنتی بادی ثانویه چیست؟
یک آنتی بادی ثانویه با اتصال به آنتی بادی اولیه، که مستقیماً به آنتی ژن هدف متصل می شود، به شناسایی، خالص سازی آنتی ژن های هدف کمک می کند. از آنجایی که اکثریت قریب به اتفاق آنتی‌بادی‌های اولیه تنها در تعداد کمی از گونه‌های حیوان میزبان تولید می‌شوند، تقریباً همه آنتی‌بادی‌ها از کلاس IgG هستند، تولید و عرضه آنتی‌بادی‌های ثانویه آماده برای تولید و عرضه آنها برای تولیدکنندگان آسان و مقرون به صرفه است.
-
ژنتیک
کاربرد آنتی بادی ها در تست های آزمایشگاهی
آنتی‌بادی ها نوعی ایمونوگلوبولین اند که توسط لنفوسیت های B تولید می شوند و دارای ویژگی اتصال به آنتی ژن…
بیشتر بخوانید » -
اضافه شدن ۴۰ نوع آنتی بادی به بانک آنتی بادی های هیستوژنوتک
۴۰ نوع آنتی بادی منوکلونال و پلی کلونال ویژه حیوانات آزمایشگاهی (موش، رت و خرگوش) به بانک آنتی بادی های…
بیشتر بخوانید » -
ژنتیک
تولید آنتی بادی های مونوکلونال
آنتی بادی های مونوکلونال آنتی بادی های مونوکلونال در محیط آزمایشگاه از کلونینگ یک رده از لنفوسیت های B بر…
بیشتر بخوانید » -
ژنتیک
تولید آنتی بادی های پلی کلونال
آنتی بادی های پلی کلونال آنتی بادی های پلی کلونال توسط رده های مختلف لنفوسیت های B ترشح می شوند.…
بیشتر بخوانید »
