تکنیک های ورزشی حیوانی تمرینات استقامتی

با افزایش چشمگیر مطالعات در حوزه ی علوم ورزشی، نیاز به طراحی و اجرای تمرینات متفاوت جهت بررسی پاسخگویی بدن به شرایط مختلف احساس می شود. استفاده از مدل های انسانی در مطالعات در این زمینه به دلیل سخت و وقتگیر بودن، نیاز به بیوپسی جهت انجام مطالعات در سطح سلولی یا مولکولی و همچنین وجود محدودیت های اخلاقی و قانونی انجام آزمایش روی نمونه های انسانی را سخت نموده است.

به همین دلیل برای مطالعه ی این واکنش و سازو کارها، از حیوانات آزمایشگاهی به ویژه موش های صحرایی نژاد ویستار استفاده می شود. شباهت های ژنتیکی و فیزیولوژیکی این جانوران به انسان و همچنین هوش بالای حرکتی و تمرین پذیر بودن آنها، باعث شده است که این جانوران به صورت گسترده در شاخه های متفاوت تحقیقات بیولوژیکی به کار گرفته شوند.

مطالب مرتبط: فیزیولوژی ورزشی و علوم ورزشی – رفتار حرکتی ورزشی 

تمرینات ورزشی حیوانات آزمایشگاهی به دو دسته ی استقامتی و مقاومتی تقسیم بندی می شوند. در این مطلب به تشریح تمرینات استقامتی یا هوازی می پردازیم همراه ما باشید.

وسایل و روشهای مختلفی برای تمرینات هوازی و استقامتی حیوانات آزمایشگاهی کوچک نظیر موش و رت وجود دارد که از آن جمله می توان به دویدن داخل چرخ دوار (running wheel)، تمرین شنا، استوانه دوار و دویدن روی تردمیل اشاره کرد.

انواع تمرینات ورزشی حیوانات آزمایشگاهی

اکثر مطالعات ورزشی جوندگان، بر تمرینات استقامتی (یا هوازی) تمرکز می کنند. تمرینات استقامتی می تواند برای مطالعه تأثیر ورزش بر اندام های مختلف مانند مغز و قلب استفاده شود. با این حال، تغییرات فیزیولوژیکی اساسی که به تمرینات استقامتی نسبت داده می شود، اساسا با تمرینات قدرتی متفاوت است. به طور معمول، تمرینات استقامتی مویینگی عضلات اسکلتی و تراکم میتوکندری را افزایش می دهد، در حالی که تمرینات قدرتی توده عضلانی و آنزیم های مرتبط با سیستم های فسفاژن-گلیکولیز ATP را افزایش می دهد.

مطلب مرتبط: تکنیک های ورزشی حیوانی تمرینات مقاومتی

تمرینات استقامتی (هوازی)

ورزش هوازی، که احتمالا آن را با نام کاردیو نیز می شناسید، هر نوع فعالیت همراه با اکسیژن است که در آن ضربان قلب و تنفس افزایش می یابد و میزان اکسیژن انتقالی به ماهیچه ها از طریق تنفس کنترل می شود تا به حرکت آن ها کمک کند. از نمونه فعالیت های هوازی می توان به پیاده روی سریع، شنا، دویدن یا دوچرخه سواری اشاره کرد.

تردمیل حیوانات آزمایشگاهی

یکی از وسایل مورد نیاز برای تمرینات استقامتی (هوازی) موش های آزمایشگاهی، تردمیل است. این دستگاه بهترین وسیله برای تمرین دویدن و راه رفتن موش های آزمایشگاهی است که توسط آن، تمرین های سرعتی و استقامتی با تغییر شدت، مدت زمان و مسافت، قابل طراحی و ارزیابی می باشد. از مزایای استفاده از تردمیل می توان به ارزان بودن، قابلیت تنظیم سرعت و همچنین امکان تمرین همزمان تعداد زیادی موش اشاره کرد. تردمیل جوندگان معمولا بین ۵ تا ۱۰ لاین داشته، ۷۰ سانتی متر طول مسیر نوارگردان، شوک الکتریکی قابل تنظیم، حداقل سرعت ۵ متر بر دقیقه و شیب قابل تنظیم از ۲۵- تا ۲۵+ است.

دستگاه روتارود آزمایشگاهی

از دیگر دستگاه های تمرینات استقامتی روتارود است که توسط آن مقاومت در برابر خستگی در موش های آزمایشگاهی، بررسی اثر داروها بر هماهنگی حرکتی و انتخاب موش های با توان فیزیکی مشابه در مطالعات مختلف مورد استفاده قرار می گیرند.

در این دستگاه موش ها روی یک محور قرار می گیرند سپس دستگاه با سرعت و شیب افزایشی تعریف شده شروع به چرخش می کند. زمانی که هر کدام از موش ها نتوانست تعادل خود را حفظ کند و به پایین سقوط کرد، دستگاه اطلاعات موش، شامل سرعتی که موش در آن سقوط کرده، زمان و مسافتی که پیموده را ثبت و ذخیره می کند. این دستگاه دارای سرعت چرخش ۰ تا ۴۵ RPM و نمایشگر دیجیتالی، جهت کنترل فرآیند است.

مطالب مرتبط: آسیب شناسی و حرکات اصلاحی ورزشی – انواع تست های رفتاری در موش و رت
خدمات مرتبط: پژوهش و مطالعه بروی حیوانات آزمایشگاهی – پژوهش های فیزیولوژی ورزشی و علوم ورزشی – ایجاد انواع مدل های حیوانی