رنگ آمیزی های تشخیصی در بافت شناسی

رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین H&E

یک روش آزمایشگاهی رایج است که در آن از دو رنگ بافت شناسی هماتوکسیلین و ائوزین استفاده می‌شود رنگ آمیزی H&E مشاهده قسمت‌های مختلف سلول را در زیر میکروسکوپ آسان‌تر می‌کند. رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین در بسیاری از نمونه های آزمایشگاهی، از جمله مقاطع بافتی منجمد و پارافینی و آسپیراسیون‌های سوزنی استفاده می‌شود. هماتوکسیلین ریبوزوم ها، کروماتین درون هسته و سایر ساختارها را به صورت رنگ آبی-بنفش تیره نشان می دهد. ائوزین سیتوپلاسم، دیواره سلولی، کلاژن، بافت همبند و دیگر ساختارهایی را که سلول را احاطه و از آن حمایت می کنند را به رنگ صورتی-قرمز نشان می دهد.

رنگ‌آمیزی H&E به شناسایی انواع مختلف سلول‌ها و بافت‌ها کمک می‌کند و اطلاعات مهمی در مورد الگو، شکل و ساختار سلول‌ها در یک نمونه بافت ارائه می‌کند. از این رنگ آمیزی برای کمک به تشخیص بیماری هایی مانند سرطان استفاده می شود.

مطالب مرتبط: رنگ آمیزی های بافت شناسی – آماده سازی لام از بافت ها

محبوبیت رنگ‌آمیزی H&E ناشی از سادگی پروتکل آماده‌سازی بافت و توانایی این رنگ در برجسته کردن ویژگی‌های پاتولوژیک در مقاطع بافتی است.

اولین گام در آماده سازی بافت ها شامل پارافین زدایی و آبرسانی مجدد مقاطع بافتی به دست آمده از بلوک های بافتی پارافینی است. این مرحله شامل فرو بردن مقاطع بافتی در هماتوکسیلین است که اسیدهای نوکلئیک را به رنگ آبی-بنفش رنگ می‌کند. سپس بافت با ائوزین رنگ‌آمیزی می‌شود که پروتئین‌ها را به‌طور غیر اختصاصی در سیتوپلاسم، غشای سلولی، گلبول‌های قرمز خون و ساختارهای خارج سلولی (از جمله کلاژن) در درجات مختلف رنگ صورتی مشخص می‌کند. نمونه ها پس از آماده شدن به پاتولوژیست اجازه می دهد تا پس از بررسی های دقیق ویژگی های پاتولوژیک به تشخیص درست بیماری بپردازد.

مطالب مرتبط: آماده سازی بافت در آزمایشگاه بافت شناسی – تکنیک ایمونوهیستوشیمی IHC

رنگ آمیزی PAS

رنگ آمیزی Periodic acid–Schiff (PAS) بیشتر در آزمایشگاه بافت شناسی برای تشخیص رسوبات گلیکوژن در کبد در مواقعی که بیمار مشکوک به بیماری ذخیره گلیکوژن است استفاده می شود. گرانول های گلیکوژن همچنین ممکن است در تومورهای مثانه، کلیه، تخمدان، پانکراس و ریه قابل مشاهده باشند.

غشاهای پایه، که در بافت های مختلف بدن وجود دارند، از طریق روش رنگ آمیزی PAS نیز قابل مشاهده اند. رنگ آمیزی PAS برای نشان دادن ضخامت غشای پایه گلومرولی هنگام ارزیابی بیماری های کلیوی نیز استفاده می شود.

روش رنگ‌آمیزی PAS همچنین برای نشان دادن هیف‌ها و شکل‌های مخمری قارچ‌ها در نمونه‌های بافتی به دلیل محتوای کربوهیدرات بالای دیواره‌های سلولی این ارگانیسم ها استفاده می‌شود. گونه های قارچی که به PAS واکنش نشان می دهند عبارتند از: کاندیدا آلبیکنس، آسپرژیلوس فومیگاتوس و کریپتوکوکوس نئوفرمانس

همچنین موسین های خنثی در دستگاه گوارش و برخی از موسین های اپیتلیال با رنگ آمیزی PAS واکنش مثبت ایجاد می کنند.

رنگ آمیزی پاپ اسمیر

رنگ آمیزی PAP (Papanicolaou) یک تکنیک رنگ آمیزی سیتولوژیکی چند رنگی است که توسط جورج پاپانیکولائو در سال ۱۹۴۲ توسعه یافت.

سرطان دهانه رحم یک مشکل فزاینده بهداشتی و از عوامل مهم مرگ و میر زنان در سراسر جهان است. بروز این بیماری در کشورهای در حال توسعه، بسیار بالاست.

تشخیص زودهنگام سرطان دهانه رحم با آزمایش پاپ اسمیر به بیماران شانس بیشتری برای درمان می دهد. با آزمایش پاپ اسمیر همچنین می تواند تغییرات را در سلول های دهانه رحم که ممکن است در آینده سرطانی شود، تشخیص داد. تشخیص زودهنگام این سلول‌های غیرطبیعی با آزمایش پاپ اسمیر اولین گام در جلوگیری از پیشرفت احتمالی سرطان دهانه رحم است.

سرطان دهانه رحم به دلیل مرحله پیش تهاجمی طولانی مدت و تکنیک های تشخیص و درمان پیشرفته یک بیماری قابل پیشگیری است. در صورت انجام غربالگری قوی، تشخیص زودهنگام، درمان امکان پذیر است. تغییرات اولیه اپیتلیال دهانه رحم را می توان با تست پاپ اسمیر شناسایی کرد که آزمایش غربالگری اولیه برای تشخیص نئوپلازی داخل اپیتلیال دهانه رحم و مراحل اولیه سرطان مهاجم دهانه رحم است.

مطالب مرتبط: تست تانل – تکنیک وسترن بلات
خدمات مرتبط: بافت‌ شناسی، مهندسی بافت و رنگ آمیزی های پاتولوژی