انواع سیستم های بیانی پروتیئن های نوترکیب

سلول های میزبانی که به منظور بیان پروتئین استفاده می‌شوند بسیار مختلف اند. هر کدام از این سیستم‌های بیانی، مزایا و معایب خاص خود را دارند. سیستم های پروکاریوتی  شامل باکتری های گرم منفی می باشند، و سیستم های یوکاریوتی شامل سویه های جدید مخمر، قارچ های رشته ای و سیستم هایی بر پایه گیاهان و حشرات که در سال های اخیر پیشرفت های چشمگیری داشته اند می باشند. حتی سیستم های آزمایشگاهی ابداع شده اند که عاری از سلول هستند و در محیط عاری از سلول در حالت درون آزمایشگاهی قادر به ترجمه پروتئین هدف می باشند. کیفیت پروتئین، عملکرد، سرعت تولید و بازده تولید، مهمترین عوامل در هنگام انتخاب سیستم بیان مناسب برای تولید پروتئین نوترکیب هستند.

هر سیستم بیانی دارای یک سری نقاط قوت و ضعف می باشد که می توان آن ها را به ویژگی هایی از لحاظ هزینه، سرعت، توانایی گلیکولیزاسیون و تا شدن پروتیئن، تقسیم بندی کرد. باکتری ها سریع ترین و ارزان ترین سیستم بیانی برای پروتیئن های نوترکیب می باشند. اما آن ها گلیکولیزاسیون پروتئین را انجام نمی دهند و یا پروتئین های پستانداران را به درستی  fold نمی کنند.

کشت های سلول های پستانداران، گلیکولیزاسیون و تا شدن پروتیئن رو به خوبی انجام می دهند اما نگهداری آن ها گران می باشد. بنابراین تعیین اینکه از چه سیسیتم بیانی برای پروتیئن نوترکیب استفاده کنیم بستگی به پروتئین و ویژگی های ذاتی خاص آن دارد.

مطالب مرتبط: بیان پروتئین های نوترکیب یوکاریوتی از مخمر – بیان پروتئین های نوترکیب قارچ های رشته ای