بیان پروتئین های نوترکیب یوکاریوتی از مخمر

در ادامه مطالب انواع سیستم های بیانی پروتیئن های نوترکیب با سیستم بیانی یوکاریوتی در مخمرها همراه شما هستیم

مخمرها، قارچ های یوکاریوتی تک سلولی هستند و اغلب برای تولید پروتئین های نوترکیبی استفاده می شوند که در سیستم پروکاریوتی به علت نیاز به تا خوردن و گلیکوزیلاسیون تولید نمی شوند. سامانه های بیانی متعددی از مخمرها بطور موفقیت آمیز برای تولید پروتئین های نوترکیب مورد استفاده قرار گرفته اند. دو سویه معروف سیستم بیانی مخمر، ساکارومایسز سرویزیه Saccharomyces cerevisiae  و پیشیا پاستوریس Pichia pastoris  می باشند. این سویه ها ویژگی های زیادی مانند مقاوم بودن در برابر گرما یا نور، سرعت زیاد در رسیدن به تراکم سلولی بالا و استفاده از منابع کربن غیرعادی را دارا می باشند.

مزایا

این سویه های مخمری به خوبی از نظر ژنتیکی شناخته شده اند و دستکاری ژنتیکی آنها برای تولید انبوه آسانتر است. علاوه بر مزایای سادگی محیط کشت، رشد سریع و هزینه کم مشابه با سلول های باکتریایی، مخمر می تواند پروتئین های نوترکیب محلول را به طور تاخورده صحیح تولید و ترشح کنند که دستخوش تغییرات پس از ترجمه مثل گلیکوزیلاسیون، فسفوریلاسیون، استیلاسیون،آسیلاسیون قرار گیرند.

سیستم بیانی مخمر اقتصادی ترین سیستم بیانی یوکاریتی هم برای پروتئین های ترشحی و هم برای پروتئین های درون سلولی می باشد. این سیستم برای تولید مقادیر زیاد پروتئین های نوترکیب یوکاریوتی بسیار ایده آل است. در سیستم بیانی مخمری، سویه هایی که توانایی تولید پایدار و با دوام پروتئین نوترکیب را دارند انتخاب می شوند و نیز این سیستم تولید مقادیر زیاد پروتئین را برای محققان ممکن می کند. استفاده از این سیستم همچنین سبب کاهش چشمگیر در هزینه ها و زمان می گردد.

معایب

با این حال برخی از معایب استفاده از مخمرها به عنوان یک میزبان برای بیان پروتین نوترکیب وجود دارد. تعدادی از پروتئین ها در این سیستم به چاپرون های خاصی برای تا خوردن مناسب پروتئین نیاز دارند.

یوکاریوت های پست، متفاوت از همتای پستانداران از نظر O و N – گلیکوزیلاسیون هستند. در پستانداران  الیگوساکاریدها با قندهای متنوعی مثل N استیل گالاکتوز آمین، گالاکتوز و اسید سیالیک ترکیب شده اند. در عوض در یوکاریوتهای پست مثل پیشیا پاستوریس به O -الیگوساکاریدها تنها رزیدوی مانوز اضافه میشود.N گلیکوزیلاسیون در پیشیا پاستوریس متفاوت از یوکاریوتهای عالی تراست.

اضافه کردن بیش ازحد مانوز یک ویژگی معمول در مخمر است که مانع از تا خوردن صحیح و درنتیجه کاهش فعالیت پروتئین و مشکلات ایمنی می شود. همچنین مخمرها قادر به گاماکربوکسیلاسیون نیستند.

مطالب مرتبط: انواع سیستم های بیانی پروتیئن های نوترکیب – بیان پروتئین های نوترکیب قارچ های رشته ای