خدمات بافت‌ شناسی، مهندسی بافت و رنگ آمیزی های پاتولوژی

فیکساتیو ها شامل الکل‌ها، اسید پیکریک- فرمالدئید، پارافرمالدئید، فرمالین و بوئن می شود که برای سلول ها از پارافرمالدئید ۴% و برای بافت ها از فرمالین ۱۰% به صورت متداول استفاده می شود. البته برای برخی از بافت ها از بوئن و برای برخی اسمیرها از الکل استفاده می شود.  بر اساس اندازه بافت و میزان خون داخل بافت باید تا سه برابر حجم بافت فیکساتیو روی نمونه قرار گیرد.

برای نگهداری سلول فیکس شده دمای ۴ درجه و برای بافت فیکس شده دمای اتاق ۲۲ تا ۲۵ درجه سانتی گراد مناسب است.

به منظور فیکس شدن بخش های عمقی تر بافت لازم است ضخامت بافت حداکتر ۰.۵ سانتی متر باشد در حالی که طول و عرض برش می تواند تا یک سانی متر هم باشد.

برای تست های ایمونوسیتوشیمی، فلوسیتومتری، تانل جهت سلول و برای تست های ایمونوفلورسانس، ایمونوهیستوشیمی، تانل در بافت، رنگ آمیزی عمومی و تخصصی بافت باید نمونه فیکس شود. برای تست های چرخه سلولی، زنده مانی و بقا سلولی، آپوپتوز، تکنیک های مولکولی با PCR، تکنیک های بررسی پروتئینی نظیر وسترن بلات و الایزا و تست های آنتی اکسیدانی در سلول و بافت نمونه نباید فیکس شود.

برخی از لام های رنگ شده با رنگ آمیزی های بافتی از جمله هماتوکسیلین می توانند با مواد رنگ زدا رنگ بری شده و برای رنگ آمیزی مجدد استفاده شوند.

این نمونه ها در بیشتر مواقع قابل استفاده نیستند ولی در برخی از بافت ها می توان پس از بررسی یک نمونه بافتی از سالم بودن بافت اطمینان حاصل کرد. به صورت کلی در بافت هایی با آب بافتی کمتر این امکان وجود دارد.