آزمون معمای آبی موریس

⭐ آنچه در این مطلب خواهید خواند:

تست رفتاری موریس واتر میز

آزمون معمای آبی موریس یا موریس واتر میز معمولاً در علوم اعصاب رفتاری به منظور مطالعات یادگیری و حافظه فضایی جوندگان استفاده می شود. این آزمون یکی از انواع تست های رفتاری حیوانات آزمایشگاهی میباشد که جهت مطالعات حیوانات آزمایشگاهی مورد استفاده قرار میگیرد. در طول سال ها ، روش های مختلفی برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده در طول این آزمون ارائه شده است. تست رفتاری موریس توسط ریچارد موریس در سال ۱۹۸۱ در مطالعه ای که به بررسی حافظه فضایی موش های صحرایی پرداخته بودند، طراحی و ساخته شد. این آزمون به مرور زمان از شهرت زیادی برخوردار گردید و در بیشتر مطالعات رفتاری مورد استفاده قرار گرفت.

ویدئوی آموزشی موریس واتر میز

مشخصات تست رفتاری موریس

معمای آبی موریس یک مخزن فلزی حلقوی با دیواره سیاه رنگ به قطر ۲۰۰-۱۲۰ سانتیمتر و ارتفاع ۶۰-۵۰ سانتیمتر است که با آبی به عمق ۳۰-۲۵ سانتیمتر پر شده است. دمای بهینه آب ۲±۲۵ درجه سانتیگراد می‌باشد. یک سکوی فلزی تیره با قطر ۱۰ سانتیمتر در فاصله ۱ تا ۵ سانتیمتر زیر سطح آب در مرکز یکی از چهار ناحیه شمال شرقی، جنوب شرقی، شمال غربی یا جنوب غربی قرار داده می شود.

مطالب مرتبط: ایجاد مدل حیوانی بیماری آلزایمر – انواع تست های رفتاری در موش و رت

صفحه پنهان در یکی از ناحیه های تانک قرار داشته و حیوان به طور تصادفی در یکی از ناحیه ها در هر تلاش رها می شود و با بخاطر سپردن علایم و نشانه های اطراف تانک محل قرارگیری سکوی پنهان را در چند جلسه متوالی به خاطر می سپارد. حرکت و رفتار حیوان به وسیله یک دوربین تلویزیونی مادون قرمز که در ارتفاع دو متری بالای ناحیه مرکزی مخزن قرارگرفته ردیابی و کنترل می شود.

متغیرهای مورد بررسی در تست رفتاری موریس

متغیرهایی که توسط این آزمون مورد ارزیابی قرار می گیرد عبارتند از: مدتی که طول می‌کشد تا حیوان سکوی پنهان را پیدا کند، جهت گیری و مقدار کل مسافت شنا شده در هر تکرار، درصد و مدت زمانی که حیوان در هر ناحیه مخزن می گذراند و سرعت حرکت موش.

با کاهش مدت زمان پیدا کردن سکوی پنهان در تلاش های متوالی می توان نتیجه گرفت که یادگیری در حیوان افزایش یافته است. آزمون موریس واتر میز برای ارزیابی تغییرات رفتاری و شناختی در نمونه های بیماری (مانند، سکته مغزی، پارکینسون و آلزایمر) بسیار پرکاربرد است.

آزمون معمای آبی موریس امکان بررسی فاکتورهای اثرگذار بر بخش هایی از مغز که در جهت گیری فضایی و حافظه نقش بسزایی دارند، فراهم می کند. اغلب مطالعات از این آزمون به منظور ارزیابی حافظه و یادگیری استفاده می شود.

علاوه براین برخی از فاکتورهای دیگری مانند: دمای بدن حیوان در طول آزمون و یا فاصله حیوان تا سکوی پنهان در هر تکرار و همینطور تعداد دفعاتی که به سکوی پنهان نزدیک می شود، اندازه گیری می شود. یکی دیگر از رفتارهایی که می توان توسط این آزمون در حیوان مورد ارزیابی قرار داد، بررسی رفتار اکتشاف محیط بوده که با ثبت حرکت مسیر حیوان در طول هر تکرار توسط دوربین نصب شده در محل قرارگیری مخزن قابل ارزیابی می باشد.

مطالب مرتبط: انواع مدل های حیوانی – جراحی استریوتاکسی در حیوانات آزمایشگاهی

پروتکل انجام آزمون موریس واتر میز

رایج ترین پروتکل اجرای این آزمون برای ارزیابی یادگیری و حافظه فضایی شامل سه یا چهار تکرار تمرین صفحه پنهان است که اساسا بین ۶۰ – ۱۲۰ ثانیه در هر روز و به مدت چهار یا پنج روز متوالی با ثابت باقی ماندن صفحه پنهان در مکان مشخص اجرا می شود. ۱ تا ۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، آزمون پروب با حذف صفحه پنهان از داخل مخزن، جهت ارزیابی حافظه حیوان اجرا می گردد. مدت زمانی که حیوان برای پیدا کردن مکان صفحه در مخزن در ناحیه مشخص شده صرف می کند به عنوان معیار بررسی حافظه فضایی در نظر گرفته می شود، که این مدت زمان در حیوانات مدل آسیب مغزی به طور قابل ملاحظه ای در مقایسه با حیوان سالم کمتر است. علاوه براین، ارزیابی چهار یا پنج روز تمرین متوالی خود معیاری برای ارزیابی یادگیری حیوان می باشد.

منابع:

• A generalised framework for detailed classification of swimming paths inside the Morris Water Maze
• Applications of the Morris water maze in translational traumatic brain injury research

خدمات مرتبط‌: پژوهش و مطالعه بروی حیوانات آزمایشگاهی – پژوهش های فیزیولوژی ورزشی و علوم ورزشی
مطالب مرتبط: آزمون رفتاری ناول آبجکت – آزمون رفتاری اپن فیلد